Benim denize girme keyfim, kumların üzerine havulmu atabileceğim, insanlardan kısmen de olsa arınmış yerler. Bunu yapabildiğmiiz alanlar çok az. Çünkü her yer bir şekilde parsellenmiş, özgürce denize girilen yerler kıyılarımızda bir elin parmaklarını geçmiyor. Herkes Kuzey Kıbrıs’ı kumarhaneleri, devasa otelleriyle biliyor. Ancak aslında tam da aradığım gibi özel korunaklı sahilleri de var. Üstelik bu sahilleri dünyanın en sevimli hayvanları deniz kaplumbağaları ile ortak kullanıyorsunuz. Girne’deki Alagadi sahillerinden söz ediyorum.
Burası Girne’nin, hatta tüm Kuzey Kıbrıs’ın en güzel koylarını barındırıyor. Alagadi 1, 2 ve 3 diye adlandırılan üç özel koy. Alagadi 3, tamamen deniz kaplumbağaları için ‘özel koruma alanı’ ilan edildiğinden sahile kimse alınmıyor. Ancak diğer iki sahili insanlar kullanabiliyor. Burası plaj değil, çünkü küçük ahşap bir restoranın dışınrda herhangi bir tesis yok. Şezlonglar yok. Keyfinizi bozacak başka bir görevli de... Kuzey Kıbrıs Hükümeti, sivil toplum örgütleri ve gönüllüler bu özel sahilleri korumak için de ellerinden geleni yapıyor.
Her yıl bir kez de olsa Karadeniz’i görmesem, yaylalara çıkmasam içimde bir eksiklik hissediyorum. Neyse ki bu hissim hafta başı geçti. Üstelik bu kez hiç bilmediğim yerlere gittim, daha önce hiç yapmadığım şeyleri yaptım. Artvin’deki Kamilet Vadisi, Doğu Karadeniz’in en bakir kalmış yerlerinden biri. Çünkü burada düzenli bir yaşam yok. 35 kilometrelik vadi boyunca toplam ev sahibi 17. Olanlar da çay bahçesinin yanlarında birbirinden bağımsız evler. Dereye ne bir atık gidiyor, ne de başka bir pislik. Karadeniz’in en temiz suyu burada.
Bu vadinin derinliklerinde bir de şelale var, Mençuna. 60-70 metrelerden dökülen, döküldüğü yerde küçük de bir su birikintisi oluşturan, suyu buz gibi muhteşem bir şelale... Arhavi’ye ilçesinden gidilen Mençuna aslında bölgenin en çok ziyaret edilen noktalarından biri. Yıllardır istememe rağmen ilk kez gittiğim, yeni keşfettiğim bir güzellik.
Vadiye girdikten sonra Ortacalar Köyü’ndeki Çifte Köprü’yü geçer geçmez 3.5 km sonra varıyorsunuz Mençuna’ya. Araçlar restoranın önüne park ediyor. İsterseniz bir yorgunluk kahvesi için ya da açsanız başka bir yerde örneğine rastlayamayacağınız Necla Can’ın otlu muhlamasından yiyin (14 TL). Aç değilseniz bile en azından kestane balının tadına bakın. Karakovan balların tadı, aroması enfes (Kilosu 200TL).
Türkiye’nin en iyisi
KAŞ CAMPİNG
Pek çok kamp yeri gezdim. Bazılarında da kaldım. Rahatlıkla söyleyebilirim, “Türkiye’nin en güzel kampı ‘Kaş Camping’. Niye mi? Hiç bir yerde olmayan bir manzaraya sahip. Zeytin ağaçlarının altına çadır kurup Akdeniz’in en güzel manzarasını başka nerede seyredebilirsiniz? Her yıl kampta kalma işini erteliyordum. Ancak bu kez üç günümü buraya ayırdım. İyi de yapmışım.
Kampa girince girişte önce size bir plan veriyorlar. Üzerinde çadır kurulabilecek alanlar yazılı. Boş olan yerlereden istediğinizi seçebilirsiniz. 30-31-32 denizi en iyi gören yerler. Önce buraya bakın. Yerinizi seçip hemen çadırı oraya atın. (Fiyatı iki kişi 55 TL). Kapt diyip geçmeyin isterseniz konaklama imkânı da var. “Sadece bir oda olsa bana yeter” derseniz 130 TL, yok klimasından kahvaltına dört dörtlük derseniz de 275 TL’ye alternatifler var.
Kendinize gezgin diyecek kadar ülkeye gittiniz mi? Kaçak ülke ve şehir oldu şimdiye kadar?
- Avrupa’daki 50 ülkenin 40’ını gezdim hem de defalarca. Diğer ülkeleri de sayarsak 65’den fazla ülke oldu. Şehir sayısı ise 150’yi geçti.
İlk nereye gittiniz ve tutku nasıl başladı?
- Tutkum henüz okuma yazma bilmezken babamın atlasta Türkiye’yi göstermesiyle başladı. Kocaman ülke atlasın diğer sayfalarında minicik kalmıştı ve atlasta farklı renklerde alabildiğince ülke vardı. Okumayı öğrendiğimde ilk işim atlastan bir ülke seçip, evimizdeki ansiklopediden orası hakkında yazılanları okumak oldu. Bir sırt çantası kendime aldığım en büyük hediyeydi. Ve bindiğim ilk tren ile soluğu Yunanistan’da aldım. 45 gün Avrupa’nın altını üstüne getirdim.
Üzülmeyin, yine gelin...
DOĞA TARİHİ MÜZESİ
Aslında diğer iki seyahatimden aklımda kalan özel bir yer vardı, ‘Doğa Tarihi Müzesi... Daha önce burayı çok hızlı gezmiş, doyamamış, ‘Kızımla tekrar gelme sözü’ vermiştim’ kendi kendime. Sözümü tuttum tutmasına ama yine de doyamadım.
Burası 1881’de yapılmış. İmparatoriçe Maria Theresia’nın kocası tarafından yaptırılmış. 5 katlı ancak sadece 2 katı ziyarete açık. Toplam 30 milyon eser var. Ancak 3 milyonu görülebiliyor. Onu da görmeniz için sanırım günlerce bu müzede yatıp kalkmak gerekiyor.
Konya’nın bozkırlarında ilerliyoruz. Hedefimiz dünyadaki ‘ilk tarım anıtı’nı görmek. Neyle karşılaşacağımı bilmiyorum. Neşet Ertaş’ın türkülerini aklımdan geçirirken, bozkır yerini bir süre sonra yerini Akgöl Sazlığı’na bıraktı. Uzaklarda flamingolar havalandı. Balıkçıllar su kenarında... Daha sonra yemyeşil bir yerlerden geçerken dayanamayıp durduk. Çiçek açan meyve ağaçlarının bol bol fotoğraflarını çektik.
İki saatlik bir yolculuğun ardından Halkapınar ilçesine bağlı İvriz’e vardık. Burası Toroslar’daki Bolkar Dağları’nın zirvesi en yüksek Aydos’un etekleri... Dünyadaki ilk yerleşimin olduğu bilinen Çatalhöyük’e kuşuçuşu yarım saat mesafede...
İvriz Çayı’nı takip ettik. Suyun bir noktasında anıt karşımıza çıktı; ‘İvriz Kaya Kabartması’... Bir kaya kütlesine dört metreye iki metre ebatlarında kazınmış iki figür var. Şaşırıp kaldım. Tam 3 bin yıldır orada. Müthiş... Tuvana krallarından Warpalavas tarafından yaptırılmış. Kendisi ve karşısında Tanrı Tarhundas...
Bölgeyi gönüllü rehberlik yapan aslında bir gazeteci olan Deniz Kurt anlatıyor, ben de not alıyorum...
Hiltilerle kırdılar!
İstanbul’a üniversite için geldiğim 1999’dan bu yana kenti fırsat buldukça dolaşırım. Otobüsle, trenle, vapurla, yürüyerek... Bugüne kadar “girip çıkmadığım sokak yok” sanırdım kentte. Ancak yalnız Tarihi Yarımada’da bile ne çok geçmediğim sokak, görmediğim yapı varmış… Üstelik bu kez klasik vasıtalarla değil, küçük bir scooter’la arşınladım kentin sokaklarını... Kimi zaman otomobilin giremeriği, kimi zamansa yayaların bile yürümekte zorlandığı sokaklardı gördüklerim...
Aslında bu kendi başıma yaptığım bir şehir gezi değildi. Profesyonel olma yolunda özel bir tur programı... Şimdi filmi başa saralım. Kazım Uzunoğlu, 30 yıllık lisanslı bir rehber. 13 yıldır da A grubu bir seyahat acentasının sahibi. Uzunoğlu birkaç yıl önce sürekli hizmet verdiği başta Amerikalılar olmak üzere İstanbul’a gelen yabancı turistlere yönelik ‘Kazoom Moto Adventures’ adıyla dört ayrı tur programı hazırladı.
Gez, Gör, Özgür Ol. Keşfetmenin Keyfine Var!
Hatta hedeflerinin arasında cruise gemileriyle İstanbul’a gelen turistler de vardı. Kendisi gibi motosiklet düşkünü Berna Canyoran ile fikrini iyice geliştirdi. Tam turlar satışa çıkacağı sırada Türkiye’de turizm tepetaklak oldu. Tabi planlar da...İki kafadar daha sonra bu tur planını iç turizme açmayı düşündü. Henüz bu turlar başlamadan ilk denemeyi geçenlerde üç motosiklet birlikte yaptık. Bana kalırsa müthiş bir iş çıkmış ortaya...
Yarımada’da 32 km
Geçenlerde Türkiye’nin önemli rehberlerinden ve gazetemizin jüri üyelerinden Şerif Yenen’le birlikte Kazlıçeşme’yi dolaştık. Tabi ki ilk durağımız semte adını veren çeşmenin hikâyesinden başladı anlatmaya. Osmanlı Devleti zamanında, dönemin Sakabaşı (Suişleri), yardımcılarına su bulmaları talimatını veriyor. Yardımcıları da kazları takip ediyor, “Onların gittiği yerde muhakkak su vardır diyorlar” ve haklı çıkıyorlar. Kazların konduğu yerde su bulunuyor. Ardından da derhal kondukları yere yani Kazlıçeşme’ye üzerinde kaz figürü bulunan bir çeşme yapılıyor.
Yüzlerce yıldır buradaki ‘Kazlı Çeşme’, suyu hiç kesilmeyen çeşme olarak anılmış. Ne varki bugün çeşme yerinde duruyor ancak suyu akmıyor. Tam r önünden yol geçiyor. Bilmeyenlerin burayı fark etmesi de biraz güç. Çeşmenin karşısında ise ‘Kazlı Çeşme Cami’ bulunuyor. Fatih Sultan Mehmet döneminden sadece minarenin altındaki taşlar orijinal olarak kalmış. Yine aynı bölgede ‘Kasaplar Cami’ olarak bilinen Merzifonlu Kara Mustafa Paşa Cami var. Osmanlı’da hakkında en çok spekülasyon yapılan isimlerden biri Kara Mustafa Paşa. Haksız yere asılıp asılmadığı uzun süre tartışılmış. Şu anda bir cemevi olarak kullanılan Erikli Baba Türbesi de yine Kazlıçeşme sınırları içinde. Fatih Sultan Mehmet’in Sakabaşısı Deryayı Ali Baba türbesini de mutlaka ziyaret edin.
Meşhur lafın kaynağı işte burası Bu bölge yeraltı su kaynakları açısından da oldukça zengin. Yine yıllarca bu bölgede tabakhaneler varmış. Debbahane olarak bilinen tabakhanede çok fazla koku olduğu için insanlar daha sonra bu bölgeyi terk etmeye başlamış, ta ki dericiler Tuzla’ya taşınana denk.Derinin o dönem işlenmesinin de hayli ilginç bir hikâyesi var. Derinin çözülmesi için içinde asit barındıran köpek dışkıları tabakhaneye maşrafalarla taşınıyormuş. Öyle ki bu taşıma işlemini yapanlar tulumbacılar kadar hızlı olmak zoruntaymış. Ne kadar çabuk olursa asit miktarı da o kadar fazla imiş. Meşhur laf da buradan geliyor... Kazlıçeşme’nin hemen yakınında Yedikule Zindanları bulunuyor.
