Türkiye’nin yeni kuşak şarapları

Aklımda kalan birkaç marka var o dönemden. KAVAKLIDERE’nin Yakut ve Çankaya’sı, DOLUCA’nın Villa Doluca’ları ve Antik’leri, AOÇ’nin Boğa Kanı, Tekel’in Buzbağ’ı, Diren’in Karmen’i gibi sofralık şaraplar vardı piyasada.

Bir de “köpek öldüren" derdik “Dimitrakopulos” ve “Hitit Güneşi” için, kadın içkisi derdik.

Şarapçı ise alkolik anlamında kullanılan bir laftı.

Kimi sipariş verirken “Çankaya olsun, ama kırmızısından” derdi, Yakut’u kastederek.

90’lı yıllarda art arda ilk kuşak butik şaraplar piyasaya çıktı. KAVAKLIDERE’nin Kalecik karası, Öküzgözü, Boğazkere’si; SARAFİN’in Cabernet Sauvignon’u, sonra Merlot’su; SEVİLEN’in Cabernet’si; DOLUCA’nın Karma projesi gibi.

Çok kısıtlı bir çevreye dağıldı bu şaraplar. Tam ardından ithal şaraplar geldi. Kalite artınca şarap tüketimi de, yerli şarapların da kalitesi arttı. Restoran mönülerindeki çeşitlilik arttı. Tüketicinin gözünde imajı yükseldi şarabın.

2003’te ithalat serbest bırakıldı. Marketlere de girdi kaliteli şaraplar. Artık bugün Türk, Şili, Arjantin, Fransız, İtalyan, ne şarap isterseniz var piyasada.

Yerli üretici bu arada sermayesini sağlamlaştırdı, kuvvetlendi. Yeni teknolojilere yatırım yaptı. Şaraplarını üretmesi için yurt dışından danışmanlar getirtti. Bağını, üzümünü öğrendi, geliştirdi. Kaliteli bağ alanlarını ayrıştırmaya başladı. İthal şarabı hedef alıp, kalite çıtasını yükseltti. Yeni üreticiler türedi kalite arayışında olan.

Az ama öz üretelim diyenler oldu, şanımız yürüsün diyenler de.

2000’li yıllarda artık işin sanatı başladı. Üreticiler “Super Premium” şaraplar üretmek için kolları sıvadı. Bir anlamda Türkiye’nin PETRUS’larını üretmek için çalıştılar, didindiler ve sizlere bu yazıda sıralayacağım şarapları ürettiler.

Bazıları ikinci rekolteyi üretti bile. Fiyatları pahalı ve hepsi de sınırlı sayıda üretiliyor. Petrus olacaklar mı bilinmez, daha doğrusu bunu zaman gösterecek.

Sizler için, aşağıdaki listeyi her şarap için sırasıyla üreticinin adı, şarabının adı, kaç şişe üretildiği, hangi üzümlerden üretildiği, hangi bölgenin üzümleri olduğu ve son olarak da hangi yılın mahsulü olduğu şeklinde oluşturdum.

(Bu liste sadece kırmızı şarapları kapsıyor.)

Peki bu şarapları diğerlerine göre özel kılan ne?

Sınırları belli bağların mahsulü olmaları, elle toplanmış olup, işlenmeden önce salkım salkım gene elle kalite kontrolünden geçmiş olmaları, düşük bağ randımanı ile hasat edilmiş olmaları, filtrasyon biçimi, küçük partiler halinde işlenmiş olmaları, özel seçilmiş meşe fıçılarda dinlendirilmiş olmaları ve belki de en önemli özellikleri aşkla, sevgiyle üretilmiş olmaları.

Son dönemde, dünyanın ileri gelen şarap tadımcıları Türkiye’ye gelip bu şarapları tadıyor, yorumluyorlar. Belki de birkaç sene içinde bu şaraplar da dünyada kaliteli şaraplar ligine katılırlar.

Kim bilir?

Aklımdan her birinden 12’şer şişe alıp, her sene şişede gelişimlerini izlemek için bir kenara ayırmak geliyor.

Hangisi iyi yıllanıyor, hangisi ne kadar gelişiyor diye görmek adına.